PSYCHOSOMATYKA      

Psychosomatyka to „dział medycyny badający wzajemne związki między zaburzeniami psychicznymi i somatycznymi, a w szczególności – uwarunkowania powstawania i leczenia zaburzeń – psychosomatycznych.”.

STUDIUM PSYCHOSOMATYKI

zapraszamy absolwentow studiów wyższych na roczne kształcenie uzupełniające.

szczegóły na : www.psychosomatyka.com.pl

Psychosomatyczne zaburzenia określa się jako „choroby somatyczne lub zdominowanie objawów somatycznych, w których powstaniu powtarzające się lub przewlekłe urazy psychiczne mają w uruchomianiu mechanizmów patogenetycznych znaczenie dominujące (np. jadłowstręt psychiczny, nerwice), istotne (np. choroba wrzodowa, astma oskrzelowa, świerzbiączka) lub wspomagające (np. choroba wieńcowa); procesy, w których wyniku oddziaływania stresu prowadzą do wystąpienia objawów somatycznych – są coraz lepiej znane, a czynnikiem predysponującym mogą być szczególne cechy osobowości”.

         Choroba psychosomatyczna ma swoje źródło w psychologicznych procesach jednostki. To, że choroba psychosomatyczna odnosi się do nadciśnienia, bólów głowy czy chorób skórnych jest oczywiste dla wielu lekarzy, lecz nie wszyscy rozumieją połączenia pomiędzy chorobą psychosomatyczną a chorobami nowotworowymi. Przewodniczący Amerykańskiego Towarzystwa Chorób Nowotworowych w latach 60-tych wypowiadał się, że przywrócenie człowieka do zdrowia powinno pociągać za sobą oprócz działań medycznych wzmocnienie czynników psychologicznych, wierzeń i przekonań chorego. Twierdził również, że skoro można psychosomatycznie zachorować, to i można wyzdrowieć.

         Podejście holistyczne zakłada, że psyche i soma są elementami zintegrowanymi, więc nie można rozpatrywać ich osobno. Medycyna podchodzi do człowieka pod kątem ciała fizycznego, psychologia rozpatruje aspekt jego psychiki, lecz żeby mieć właściwy obraz człowieka i uzyskiwać efekty w oddziaływaniu leczniczym należy uwzględniać oba aspekty: ciało i psychikę.